کدام ایرانیان را نسبت به تغییرات جهان بی توجه کرد؟ غفلت یا خیانت همراهان؟

نمی‌دانم آن‌زمان که تجهیزات جدید نظامی پایه و اساس جنگ‌ها را در جهان تغییر می‌داد، غفلت بود که به سپاهیان جان برکف قطب درآویش صفوی می‌گفت با تیر و کمان به جنگ توپ و تفنگ ترکان عثمانی بروند یا ناتوانی همراهان پادشاه صفوی؟ آیا بعدها که کشتی جنگی در قدرت نظامی کشورها حرف اول را می‌زد، باز هم غفلت بود که پادشاهان ایران را از داشتن حتی یک کشتی نظامی به‌درد‌بخور محروم کرد یا نادانی درباریان؟
در سده‌های اخیر، جهان تغییرات زیادی به‌خود دیده است و مفاهیم کلیدی در زندگی بشر هر روز شکل و شمایلی جدید به‌خود می‌گیرند و هر جامعه‌ای که از درک این تغییرات به هر دلیلی غفلت بورزد و برایش برنامه‌ریزی نکند مطمئنا روزگار سیاهی خواهد داشت.
40 سال از انتشار کتاب موج سوم الوین تافلر می‌گذرد که در آن جهان امروز را جهان اطلاعات نام نهاد؛ اما هنوز برخی که دست‌اندرکار قدرت‌اند متوجه این مهم نیستند و همین هم باعث شده است که سازهایی که آهنگ رشد کشور را می‌نوازند ناکوک باشد.
امروزه حکمروایی به مفهوم عام خود یعنی از حکمروایی بر یک خانواده و جمع چند‌نفره تا شرکت و اداره و حوزه‌های وسیع‌تر مثل شهر و کشور حتی با ده سال پیش تغییراتی بنیادی کرده است. چنان‌چه می‌بینیم همین گوشی‌های موبایل که در دستمان است، با ده سال پیش قابل‌مقایسه نیستند. اما کسانی در کشورمان تصورشان از اعمال حاکمیت، همان است که صد سال پیش در کشور جاری بوده است.
اگر امروز در خانواده‌ی خود نقشی دارید، بدانید که این نقش را در فضای امروز باید ایفا کنید که دیجیتالیسم، همه‌ی شئون زندگی را در دست گرفته است و اگر تغییرات ناشی از دیجیتالیسم در خانواده و مناسبات آن را نمی‌دانید، زودتر بجنبید و خود را از ظلمات ندانستن برهانید تا نقش خود را به‌خوبی ایفا کنید.
در گستره‌ی کشور عزیزمان ایران، به سبب نسل جوان پویا و با‌استعداد ایرانی، جامعه به‌سرعت در حال تطبیق خود با شرایط روز جهان است و خوب است حکومت‌گران هم در تعیین مقررات و عملکردهای حاکمیتی خود، تابع تغییرات و نوآوری‌های جهان باشند تا آهنگ رشد کشور سرعت بگیرد. یکی از تغییرات بنیادی، بهره‌گیری از دیجیتالیسم در حاکمیت است که تعجب‌آور نیست اگر آن را حلال مشکلات عمیق و ریشه‌دار حاکمیت برای رشد و آبادانی بنامیم.
به‌عنوان مثال، یکی از مشکلات حکومت‌ها در تمام کشورها، نداشتن اطلاعات لازم از جامعه‌ی مخاطبان است. مثلاً حکومتی که می‌خواهد به اقشاری، نوع خاصی از خدمات را ارائه بدهد، در جمع‌آوری آمار و اطلاعات با دشواری‌های بسیار مواجه بوده است، اما دیجیتالیسم این مشکل را تا حدود زیادی حل کرده و داده‌هایی در اختیار حکومت‌گران می‌گذارد که برنامه‌ریزی را برای‌شان خیلی راحت می‌کند.
طبعاً دیجیتالیسم برای حکومت، با هر هدف و آرمانی که دارد، ابزاری قدرتمند برای پیشبرد اهداف خواهد بود و اگر حکومتی از این ابزار بترسد، باید به حال آن حکومت و مردمش تأسف خورد که خود را از موهبتی عظیم محروم کرده‌اند. امید که حکومت‌گران کشورمان، هر‌چه زودتر بسترهای لازم برای حکمرانی دیجیتالی و بهره‌گیری از مواهب عظیم آن را بیش‌ازپیش در دستور کار خود قرار دهند.