در یک شهر هوشمند چه پروژههایی باید اجرایی شود؟ مهمترین مانع برای دستیابی به شهر هوشمند چیست؟ آیا شهر های ایران قابلیت تبدیل به شهر هوشمند را دارند؟ شهر هوشمند چه قابلیت و زیرساختی را لازم دارد؟چه نوع پروژه ای باید در شهر هوشمند اجرایی شود؟
این پروژه باید به چه صورت باشد که شهروندان برای استفاده از آن پول پرداخت کنند؟ این موضوع آنچنان واجد اهمیت بود که نشست کلابهاوسی بزرگان صنعت اینترنت اشیا به آن اختصاص یافت و تحت عنوان«بررسی پروژههای IOT در شهرهای هوشمند» برگزار شده و در خبری تحت عنوان «شهرهوشمند نیازمندپروژه واقعی نه فانتزی!» منتشر شد. بخش دوم این نشست در ذیل منتشر شده که میخوانید.
چالش بزرگی به نام مدیریت جزیرهای
به گزارش ویکی تماس، داورنظری مدیریت جزیرهای را چالش بزرگی دانست و گفت: امسال توانیر دچار مشکل برق شد و تصمیم گرفت که از معابر شهری کم کند اما یک دفعه برق یک بزرگراه را از مدار خارج کرد که موجب گلایه مردم شد. این در حالی است که در دنیا روشنایی با تکنولوژی IOT در حال کنترل است. اما چون تنظیم روشنایی شهر با توانیر است ما شاهد این بودیم که اصولا شهرداری تمایلی نشان نداد که در این حوزه سرمایهگذاری کند. یا در خصوص آب شهری هم ما دچار این مشکل هستیم. تهران با وجود اینکه در منطقهای خشک قرار دارد. در ردیف یکی از سرسبزترین مناطق شهری قرار میگیرد. برای صیانت از فضای سبز ناچار به مصرف آب زیادی هستیم اما متولی آب نهاد دیگری است به همین دلیل شهرداری تمایلی به همکاری و تعبیه سیستم هوشمند نشان نداد. اگرخدمات یکپارچه شهری در دنیا موفقیتآمیز بوده به علت سیستم درست مدیریت و یکپارچه سازمانهای متولی است.
وی در ادامه افزد: ما این مشکل را در حوزه پارکینگ حاشیهای هم داریم زیرا پلیس حاضر نیست تا این ماشینها را جریمه کند. مهتر اینکه حاضر نیست تا چنین هزینهای را موقع فروش بگیرد. این در حالی است که مکانیسم هوشمند شهری باید راه بیفتد. دوستان این نکته را مطرح کردند چرا ما نمیتوانیم پول اطفای حریق را بگیریم. شما به این نکته توجه کنید که عدم وصولی ساختمانها،عدد قابل توجهی است. اصلا این فرهنگ در کشور ما جایگاهی ندارد که عوارض به موقع پرداخت شود. متاسفانه مصوبات اجباری وجود ندارد و به همین دلیل امکان وصول مطالبات وجود ندارد و در نهایت سرمایهگذار متضرر میشود.
مشکلی به نام تصاحب اطلاعات
سادینا آبائی مشکل اساسی را حساسیت سازمانها در به اشتراک گذاشتن اطلاعات دانست و گفت: در حال حاضر کارگروهی تحت نام کارگروه تعاملپذیری در دولت الکترونیکی وجود دارد که تمام سازمانهای درگیر در این کارگروه حضور دارند و در حال معماری یکپارچه سازی هستند. در این کارگروه بخش خصوصی و سازمان نظام صنفی بدون رای حضور دارند. ما در حال تلاش هستیم تا هنگام تبدیل این کارگروه به کمیسیون، این دو ارگان بتوانند داری رای شوند. همگرایی بین سازمانی خیلی سخت است اما در حال شکلگیری است. امیدوارم که این کارگروه با سابقه دوساله، با قوت به کار خود ادامه داده و تعطیل نشود.
وی در ادامه افزود: من شاهد هستم که وزارتخانهها ضمن گرفتن اطلاعات تکراری، حساسیت زیادی دارند که این اطلاعات را در اختیار دیگران قرار ندهند. امیدوارم که این برخورد جزیرهای پایان یافته و به یک همگرایی تبدیل شود. در این صورت این بستر فراهم خواهد شد که شهرهای هوشمند بر اساس آخرین اطلاعات بنا شده و به مردم خدمات ارائه کنند هرچند با طرح صیانت جلوی تمام فعالیتهای ما گرفته میشود، باید دعا کنیم که این طرح اجرایی نشود.
فقدان ارتباطات بین سازمانی
رضاسبزواری ضمن بیان برداشت خود از جلسه پنل گفت: برداشت من از سخنان دوستان این است که چالش اصلی ما در هوشمندسازی در واقع ارتباطات بین سازمانی است.
جای خالی شهرسازان
رحیم، ضمن انتقاد از وجود شهرسازان در پنل گفت: من جا دارد از شما دوستان یک انتقاد کنم که چرا در پنل شما جای شهرسازان خالی است. اگر این بستر فراهم میشد پنل بسیار پربارتر میشد چون شما در مورد تحول ساختاری صحبت میکنید. پروژهای ما برای شهرهای آینده باید برشش محور استوارشود. جا دارد که در جلسات آینده این محورهای اساسی را مدنظر قرار دهید. دریک شهر هوشمند اگر زیرساخت فرهنگی ،آموزشی،تندرستی، بهداشت را نداشته باشد، نمیتوان آن را شهر هوشمند دانست و در حال وقت تلف کردن هستیم. به نظر من شهر هوشمند باید یک طراحی نوین از زندگی شهری داشته باشد و قوانین شهروندی جدید را آموزش دهد. ما نمیتوانیم یک شهرهوشمند داشته باشیم بدون اینکه استاندارد لازم را رعایت کرده باشیم. باید بتوان یک تعامل مناسب بین سازمانی را ایجاد کرد تا شهر دچار آشفتگی سیستمی نشود.
وی در ادامه افزود: باید تمام سیستم شهری هوشمندشود تنها در این صورت میتوان مدعی پایهریزی شهر هوشمند شد. مدیریت شهری ما باید به خوبی از مدیریت بحران استفاده کند. متاسفانه در این پنل اشارهای به مدیریت بحران نشد که چگونه میتوان ضمن بهرهگیری از سیستم هوشمند جلوی بحران را گرفت. البته به مهار آتش سوزی اشارهای شد اما این کافی نیست باید قوانین لازم تدوین شده و به تصویب برسد. دراین شهر باید تمام شهروندان در مدیریت شهری نقش داشته باشند و بتوانند از بهترین خدمات بهرهمند شوند.
اولویتی به نام درآمد
محسن اولویت شهرداری را پروژه پولساز دانست و افزود: فاوای شهرداری تهران در چند سال اخیر فعالیتهای خوبی را داشته است. کارهای جدید باید از تهران استارت بخورد. در این نشستها بازیگران بزرگ دعوت شده بودند. این کارگروه بسیار خوب بود. شما در شهر هوشمند با لایههای مختلفی مواجه هستید بخشی از لایهها به پلیس ارتباط پیدا میکند. بخشی به اداره برق و اداره آب. به همین دلیل اقدام فاوای شهرداری بسیار خوب و متهورانه بود. دلیلی که موجب شد تا کار به صورت دقیق جلو نرود به دلیل ضعف در مدل تجاری بود. پارکینگ هوشمند شانس بیشتری برای موفقیت دارد. اما سایر حوزهها متولی دولتی میخواهد. سازمان پارکها درآمد مستقیمی ندارد و باید از بودجه دولتی تامین شود.
وی در ادامه افزود: ضعف اول مدل تجاری و ضعف دوم این است که چطور باید بازیگران شهر هوشمند را دور هم جمع کرد. البته شهرداری تا حدودی ضعف دوم را جبران کرد اما به دلیل اینکه بعد از مدتی کار به بودجه اسپانسر گره میخورد با چالش مواجه میشود. دوربینها به دلیل جریمه کردن ،سودآوری دارد به همین دلیل این انگیزه را برای هوشمندسازی افزایش میدهد. اما این جذابیت در مورد سطل زباله یا آبیاری وجود ندارد. به همین دلیل این اولویتها در رده آخر قرار میگیرد. شهرداری ترجیح میدهد که روی اولویتی سرمایهگذاری کند که قبلا امتحان خود را پس داده و سودآوری دارد.
یک اسم شیک
مهدی، شهر هوشمند را شوخی بزرگ در کشور دانست و گفت: شهر هوشمند اسم شیکی است که مسئولان مرتب دوست دارند تا آن را تکرار کنند. اما در این پروژه شیک به بحث شهروندمحوری اصلا توجه نمیشود. شما حتما باید در شهرداری یک آشنا داشه باشید تا بتوانید به اهداف خود برسید.در شهر هوشمند ما به یک سری ابزار نیاز داریم. وقتی سنسور وجود ندارد. زمانی که شما نیازابتدایی زیرساخت شهر هوشمند را ندارید چطور میتوانید از شهر هوشمند صحبت کنید.
وی در ادامه افزود: شما توجه کنید که در شهر هوشمند بابت آبیاری هوشمند باید سنسور داشته باشید. به همین دلیل ما امکان رقابت با دنیا را نداریم اصلا شبیه شوخی است. بحث پدافند غیرعامل اهمیت زیادی است و تحقق ای پدافند نیازمند برخورداری از زیرساخت و داشتن شهروند مرفه است تا بتواند برای این کارها پول خرج کند. ما مردم هوشمندی هستیم همچنانکه در کویر، پدیده قنات را داریم با این حال در این حوزه به شدت عقب هستیم . انتظار ما این است که خانم آبائی این نکته را به دوستان حاکمیتی ابلاغ کنند. ما آنقدر زمان نداریم که فرصتی برای آزمون و خطا داشته باشیم.