مقالات ایران جئوگرافیک

گردشگری رویداد وقتی محقق می‌شود که یک رویداد محلی یا منطقه‌ای خاص در زمان مشخص، گردشگران را به‌خود جذب می‌کند. مراسم قالی‌شوران در مشهد اردهال، گلاب‌گیری کاشان، جشنواره‌ها و بازارهای محلی، سوگواری اربعین و زیارت ائمه در ایام ولادت یا شهادت، نمونه‌هایی از گردشگری رویداد در ایران هستند. تقویت و حمایت از رویدادها و آداب و رسوم محلی و مطرح

نه هرکه طرف کله کج نهاد و تند نشست کلاهداری و آیین سروری داند (حافظ) کلاه، به پوششی گفته شده است که برای محافظت از سرما و گرما و ضربه از زمان‌های گذشته تا به امروز فرزندان آدم درست کرده‌اند و بر سر گذاشته‌اند. این پوشش سر، برحسب کاربرد و شکل و جنسش می‌توانست اسامی متفاوتی داشته باشد. شما با

سرزمین ایران از ثروت طبیعی فراوانی برخوردار است. کشوری چهارفصل در طول سال که مناظر تماشایی زیبایی را پیش چشم شما قرار می‌دهد. شرایط و اقلیم خاص در برخی مناطق، بستر رشد و نمو گونه‌های خاصی از گیاهان را فراهم کرده است. در مطلب زیر به‌سراغ یکی از گیاهان نادر ایران در منطقه‌ی داماش گیلان می‌رویم. گیاهی با گل‌های تماشایی

میراث جهانی یونسکو، نام پیمان‌نامه‌ای است که در تاریخ 1972 به‌منظور حفاظت از آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی بشر به‌دور از نژاد، مذهب و ملیت خاص تصویب شد. کشور ایران دارای 24 مورد از مکان‌های تاریخی، فرهنگی و طبیعی می‌باشد که به ثبت رسیده‌اند. 22 مورد آن که جزو میراث تاریخی-فرهنگی است، در زیر به اختصار بیان شده است.  

ساسانیان با رویکرد حفظ سرزمین ایران، حکومت خود را 1800 سال پیش شکل دادند. آثاری که امروزه برجای مانده، بخش مهمی از ساختارهای حکومتی، مذهبی و دفاعی آنان را به نمایش می‌گذارد. هنر ساسانی هنر ایرانی نو است که سنت‌های هخامنشی و پارتی را در خود جای داده است. آن‌چه از آثار معماری و نظره‌سازی و توجه به عناصر طبیعی

«آبشار رودمعجن» در روستای رودمعجن، در 48 کیلومتری شمال غربی تربت حیدریه و در بخش بایگ در استان خراسان رضوی واقع شده است که به‌علت موقعیت جغرافیایی این منطقه و جاده‌های پرپیچ‌وخم و رودخانه‌های پرآب و آبشارهای بلند، مورد توجه گردشگران قرار گرفته است. از تربت حیدریه تا بایگ حدود 25 کیلومتر راه است و باید جاده‌ی کوهستانی و پیچ

بارزترین امتیاز پذیرش کنوانسیون میراث جهانی، پیوستن و تعلق یافتن به جامعه‌ای است که آثاری را می‌ستاید و پاس می‌دارد که از اهمیت جهانی برخوردار هستند و تجلی دنیایی از نمونه‌های خارق‌العاده‌ی تنوع فرهنگی و غنای طبیعی به‌شمار می‌روند. این بخشی از یادداشت محمدحسین طالبیان، معاون میراث فرهنگی وزارت میراث فرهنگی ، گردشگری و صنایع دستی، پیرامون مزایای ثبت جهانی

در زمان‌های نوجوانی، کتاب رمان برباد رفته را که می‌خواندم، اسکارلت از یک بو صحبت می‌کرد و آن بوی چرم و توتون و اسب بود. در همان سنین، این ترکیب در ذهنم حک شد. بوی چرم! و این چه بویی است که می‌دانستم آشنا است، اما در ذهن من نیست؟ در حالی‌که نمی‌دانستم این بو در ژن من حک شده

مدرسه‌ی امامیه مربوط به سده‌ی 8هـ.‌ق است که در اصفهان قرار دارد و در تاریخ 15 دی 1310 با شماره‌ی ثبت 114 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. در ابتدا این مدرسه به نام بابا قاسم بوده است. ایشان از عرفای نیمه‌ی اول قرن 8هـ.‌ق بوده‌اند و یکی از مریدان ایشان به‌نام خواجه سعید‌الدین سلیمان بن

حصیربافی، به محصولات بافته‌شده از الیاف گیاهی (سلولزی) به‌کمک دست و ابزار ساده‌ی دستی؛ زیر و رو کردن، بافتن و پیچاندن رشته‌های گیاهی در اشکال مختلف به‌صورت ساده و طرح دار گفته می‌شود. حصیربافی، هنری است که قدمت چندهزار ساله دارد. از محل پیدایش این هنر اطلاع دقیقی در دست نیست. باستان‌شناسان، آثاری از حصیر روی تکه‌های گچ مربوط به