متاورس چیست ؟ تلاشی برای یافتن معنای دقیق : قسمت اول

مِتاورس (Metaverse) هم‌اکنون از راه رسیده است ! باورش کنیم. 

زمانی که پسرک کوچولو می‌خواست جشن تولد ۹ سالگی‌اش را برپا کند، از دوستانش درخواست نکرد لطفی در حقش بکنند و یا جشنی با دکوراسیون تم‌دار بگیرند. در عوض، از مادرش پرسید که آیا می‌توانند در روبلاکس (Roblox) جشن بگیرند یا نه. روبلاکس پایگاهی دیجیتالی است که به کاربران این امکان را می‌دهد که تعداد زیادی از بازی‌ها را بسازند و بازی کنند. پسرک و دوستانش می‌توانستند به‌عنوان نمایه‌های (Avatar) مجازی‌شان در جشن شرکت کنند.

مادر تعریف می‌کند: «آن‌ها با یکدیگر وقت گذراندند و به بازی‌های مختلف سر زدند. اینکه جشن در فضایی مجازی اتفاق می‌افتد، از واقعی بودنش نمی‌کاهد. این فضا برای پسر من بسیار هم واقعی است.»

تنها دلیل پسر برای متقاعد کردنش در راه برپایی جشنی دیجیتالی، بیهودگی برگزاری مراسمی مناسب با شرایط پاندمی در این روزهای خاص جهان نبود. ممکن است که روبلاکس برای افرادی بزرگ‌تر از سن برای مثال ۲۵ سال ناشناخته‌ باشد، اما این پایگاه ۱۳ ساله در حال حاضر بسیار سروصدا کرده است. روبلاکس که در اکثر پایگاه‌های کامپیوتری و تلفن همراه در دسترس است، به‌طور هم‌زمان محلی برای انجام بازی‌های رایگان، موتور آفرینش‌گری که به کاربران اجازه می‌دهد فعالیت‌های خودشان را بسازند و فروشگاهی برای مبادله‌ی این تجربیات و محصولاتی فرعی همچون لباس‌های یک آواتار شخصی‌سازی‌شده است.

روبلاکس همچنین بخشی از «فرادنیا – متاورس» (Metaverse) محسوب می‌شود. ایده‌ی یک دنیای مجازی متمرکز، «مکانی» موازی با جهان فیزیکی، درگذشته تنها مفهومی موردعلاقه و محدود به مشتاقان فنّاوری بود؛ اما امسال، به چشم‌انداز پذیرفته‌شده و جاافتاده‌ی فنّاوری متمایل شد و اعلام تصمیم شرکت فیس‌بوک در اکتبر برای تغییر نشان تجاری‌اش و تبدیل به مِتا (Meta) نیز این تغییر را پررنگ‌تر کرد. میلیون‌ها نفر هرروز ساعت‌هایی از وقتشان را در فضاهای جمعی مجازی مانند روبلاکس و فورتنایت (Fortnite) می‌گذرانند. با ظهور توکن‌های غیرقابل تعویض (Non-fungible tokens : NFT) و رمزارزها (Cryptocurrencies) در سرخط خبرها، علاقه‌ی جمعی به مالکیت صرفاً دیجیتالی، و نوعی از فنّاوری که هوادارانش باور دارند که می‌تواند امنیت تجربیات مداوم مجازی را تأمین کند، به طرز چشمگیری افزایش‌یافته است. با معرفی روش‌های جدید همکاری آنلاین توسط فیس‌بوک و مایکروسافت، پایگاه‌های فراورش مجازی نیز در حال رشد هستند. برخی از تحلیلگران عنوان کرده‌اند که حتی شرکت نایک (Nike) نیز در حال آمادگی برای فروش کتانی‌های مجازی است. دفترها و ادارات چندگانه، آموزش بر پایه‌ی استفاده از ویدیو و گروه‌های جمعی آنلاین تنها چند مثال محدود برای نشان دادن این هستند که هرروز بخش بیشتری از زندگی‌مان (خوب یا بد) در فضاهای دیجیتالی سپری می‌شود.

افرادی چون مادر داستان‌مان اما، سال‌هاست که در این مسیر قدم گذاشته‌اند. او باور دارد که پس از آشنا شدنش با واقعیت مجازی (VR) در دهه‌ی اخیر، «عمیقاً آن را محور کارش» قرار داد. پیشه‌ی رسانه‌ای‌ خود را به سمت واقعیت مجازی سینمایی سوق داد و سپس کار کردن با تولیدکنندگان هدسِت را آغاز کرد. درنهایت، نقشی به‌عنوان یک «مبلغ واقعیت مجازی» برای هدست اچ‌تی‌سی وایو (HTC Vive) ایفا کرد. امروزه، او می‌گوید که به‌عنوان «مادرخوانده‌ی متاورس» شناخته می‌شود.
چنین تغییر جهتی برای بسیاری از جوان‌ترها، برای مثال پسرش، اصلاً ضروری نیست؛ آن‌ها با این انتظار بزرگ می‌شوند که بخش بزرگی از آینده‌شان قرار است در متاورس وجود داشته باشد. ممکن است وقتش رسیده باشد که بقیه‌مان نیز سوار این کشتی شویم؛ چه از آن خوشمان بیاید و چه نه.

متاورس چیه؟

ریشه‌ی کلمه‌ی «متاورس» معمولاً به رمان پاد آرمان‌شهری مربوط به فرهنگ سخیف کامپیوتری نیل استیفنسون، «سقوط برف Snow Crash»، برمی‌گردد که در سال ۱۹۹۲ نوشته شد. بسیاری الهام‌بخش تازه‌تری برای آن را در قلب هزارتوی تجربیات خیره‌کننده‌ی رمان ارنست کلاین که در ۲۰۱۱ نوشته شد، «بازیکن شماره یک آماده Ready Player One» نیز یافته‌اند. بااین‌حال، متاورس بسیار با آنچه در محتوای علمی تخیلی دیده می‌شود، فرق دارد. ایده‌ی متاورس حتی تازه هم نیست. جمعیت‌های آنلاین حداقل از اواسط دهه‌ی ۱۹۸۰ وجود داشته‌اند و با استفاده از چت‌روم‌ها و انواع پیام‌رسان‌های فوری و اولین سایت‌های شبکه‌های اجتماعی، در دهه‌ی ۱۹۹۰ گسترش یافتند. بازی دنیای وارکرافت (World of Warcraft) در اوایل دهه‌ی ۲۰۰۰ به صحنه‌ی مداومی برای میلیون‌ها نفر تبدیل شد و ازآن‌پس، جامعه‌های آنلاین به نزدیک و وارد شدن به دنیای بازی‌ها ادامه داده‌اند. امروزه، به‌خصوص برای نسل‌های جوان‌تر، لاگین کردن در بازی فورتنایت، ملحق شدن به گفتگویی با دوستان با استفاده از یک کنسول بازی و شروع کردن یک بازی همراه با آن‌ها، درست به‌اندازه‌ی دیگر ارتباطات فیزیکی یک تجربه‌ی اجتماعی شمرده می‌شود.

در ویکی تماس بیشتر بخوانیم : 

میلیاردر فناوری : متاورس قابل سرمایه‌گذاری است

متاورس نوید می‌دهد که در واقعیت مجازی (VR)، واقعیت افزوده (AR) و یا تنها روی یک صفحه‌نمایش، هم‌پوشانی بهتری از ثروت، معاشرت، سودمندی، خرید و سرگرمی بر زندگی‌های دیجیتالی و فیزیکی‌مان داشته باشد. این دو دنیا در حال حاضر و بدون نیاز به هیچ هدستی نیز درهم‌تنیده‌اند؛ اپلیکیشن Uber را تصور کنید که با استفاده از سرویس موقعیت مکانی به شما خبر می‌دهد که ماشین در کجا قرار دارد. به اپلیکیشن Netflix فکر کنید که چطور با استفاده از چیزهایی که تاکنون تماشا کرده‌اید، پیشنهادهای تازه به شما می‌دهد. به اسکنر LiDAR در گوشی‌های آیفون جدید فکر کنید که می‌تواند از محیط اطرافتان اسکنی سه‌بُعدی تهیه کند. متاورس (که برخی آن را بانام Web3 نیز می‌شناسند) در اصل نسخه‌ی تکامل‌یافته‌ی اینترنت فعلی خودمان است.

جان ریکیتیلو، مدیرعامل شرکت یونیتی (Unity)، سازنده‌ی یک موتور بازی ویدیویی که هرروز بیشتر از دیروز از آن برای توسعه‌ی تجربیات همه‌جانبه در پایگاه‌های دیگر استفاده می‌شود، می‌گوید:

• «ده سال دیگر، عینک‌های شنایتان را به چشم‌هایتان زده‌اید؛ اما آن‌ها درواقع عینک‌های آفتابی هستند که می‌توانند شما را به تجربه‌ی متتاورس وارد کنند.»
• «از کنار رستورانی رد می‌شوید، به آن نگاهی می‌اندازید و مِنوی رستوران در هوا ظاهر می‌شود. چیزهایی که دوستانتان در رابطه با رستوران گفته‌اند، ظاهر می‌شود.»

برای ریکیتیلو هیجان‌انگیزترین بخش متاورس معنای احتمالی‌اش در روابطمان است.  او توضیح می‌دهد: این ایده که بتوانیم زمانی که در کنار یکدیگر نیستیم، احساس کنیم که باهم هستیم، ممکن است به یک نفر کمک کند که شرکتی برابر با فیس‌بوک یا اپل بسازد.

بانک‌ها و سرمایه‌گذاران این اتفاقات را زیر نظر دارند. جان ایگان، مدیرعامل شرکت لاتلیر بی‌ان‌پی پاریباس (L’Atelier BNP Paribas) و یک تحلیلگر سرمایه‌گذاری که متخصص فناوری‌های نوین است، می‌گوید: «واضح است که علاقه‌ی شدیدی به حرکت در این مسیر وجود دارد. مفهوم متاورس به ما این امکان را می‌دهد که هر جهانی که تابه‌حال تصور کرده‌ایم را بیافرینیم.»