مقالات تئاتر

برای رسیدن به پاسخی روشن، باید کلماتی از این سوال را شکافت و به‌دنبال درک بهتری از آن‌ها شروع به بررسی کرد. ممکن است هر وجه از کلمات، حوزه‌های وسیعی از پژوهش را طلب کند و به‌صورت نامتناهی در داخل هر کدام از مباحث، پرسش‌های وسیع دیگری ایجاد شود. برای جلوگیری از این آشفتگی، و برای آن‌که بتوانیم به دیدگاهی

در این نوشتار نخست به فرایند بازار تئاتر می‌پردازیم. در ادامه عوامل مؤثر بر تقاضای تئاتر را فهرست می‌کنیم و در پایان بخشی از یک پژوهش میدانی را به‌عنوان شاهدی بر یافته‌های نظری ارائه می‌کنیم.   فرایند بازار تئاتر 1. عقلانیت، به‌مفهوم آن‌که افراد در انتخاب‌های خود سازگار عمل می‌کنند. 2 . فردگرایی، بدین معنی که هنرمندان در فعالیت‌های اقتصادی

رابطه‌ی دولت و هنر در تمام جوامع بشری رابطه‌‌ای درهم تنیده و پیچیده است. این درهم برهمی دلایلی گوناگون دارد. عموماً و فارغ از نوع آن، ذات وابستگی حکومت به هر مرام و مشربی، و عدم تفکیک قدرت و دولت و حکومت، منجر به این می‌شود که دستگاه حکومتی که قدرت و دولت را در دست دارد نتواند تعریفی موردتوافق

آنی بیکر، نویسنده‌ای است توانا. زنی با گرایشات سوسیالیستی، که در آثارش به مسائل نژادی و جنسیتی می‌پردازد و گرفتار تقلیل‌گرایی‌ فمینیسم لیبرال نمی‌شود. او که جهانِ محدودِ شخصیت‌هایش را در اتصال با سیاست و تاریخ، به امر کلی پیوند می‌زند، روایت‌گر تضادهایِ نسلی این روزهای امریکا است. شاید بتوان تلاش او را در اثری چون «جان»، تأملی از سر

«”ویلیم شاکسپیر” که یکی از سخنوران بزرگ و شعراء معروف انگلستان است در این صنعت – دنیای تئاتر – تصرفات تازه کرده و پایه‌ سخن را بجائی بلند رسانیده است. پس از قرنها که پیروی پیشینیان دائره را محدود کرده بود، مبتکر سبکی جدید گردیده و منظره وسیع به عالم طبائع و اخلاق گشوده، گوئی نظر دقیق او بهر گوشه

محمد یعقوبی نمایش‌نامه‌نویس و کارگردان شناخته‌شده‌ی ایرانی مقیم کانادا، از سال 2016 به‌طور پیوسته بیرون از ایران کار کرده و توانسته است یک متن به زبان انگلیسی هم بنویسد و برنده‌ی جایزه شده، برای نوشتن دومین متن‌اش هم حمایت مالی بگیرد. او در یک سال اخیر، که دنیا دچار کرونا شده، به‌عنوان یک فعال خلاق تئاتری به فعالیت‌هایش ادامه می‌دهد

وقت خوشِ حمید امجد حمید امجد خوشنود است که در دوران قرنطینه چند اثر و از جمله تازه‌ترین کارش ـ نمایش‌نامه‌ی «وقت خوش» ـ را نوشته است، که نمایش‌نامه‌ای درباره‌ی سعدی است. این نمایش‌نامه قرار بود اردیبهشت امسال و به‌مناسبت روز سعدی به صحنه برود، اما کرونا نه‌تنها اجازه‌ی این اجرا را نداد، بلکه وضعیت قرمز بسیاری از شهرها و

شرایط برای تئاتر وخیم‌تر و نگرانی‌ها بیش‌تر شده است. آیا می‌توان در آینده‌ای نزدیک بر کرونا فائق آمد و مناسبات فردی و اجتماعی را به وضعیتی که پیش از کرونا وجود داشت و تازه همان هم حداقل برای تئاتر ایران دیگر قابل‌تحمل و استمرار نبود، بازگرداند؟ در چنین صورتی و حتی با فائق آمدن بر کرونا و کاهش میزان خطرپذیری،